Kulinarna mapa Elina - przystanek Przemyśl

Owsianka wszędzie dobra, ale w domu najlepsza :)
 U góry śniadanie, na dole "kulinarna mapa Elina- przystanek: Przemyśl"

Śniadanie (genialne, sama nie wiem czemu -może przez porównanie do ostatnich kilku dni?). Owsianka na mleku sojowym (z omega 3), z gruszką i daktylami. Ciepły jogurt z musem jabłkowym, cynamonem i syropem klonowym. Cykoria z kawą i mlekiem. 

Lubię wyjazdy i lubię powroty. Niektóre jednak wycieczki są mniej udane niż inne. Tak samo z powrotami. Niektóre są nie do końca udane. Wczorajszy powrót to jeden z tych złych, kiedy po nocnej podróży pociągiem całkiem świat nie chciał znowu pozbierać się w jedną całość. Kiedy z braku snu i konieczności pójścia do pracy sprawia, że na śniadanie je się nutelle zagryzając płatkami do mleka prosto ze słoika. Brak energii, snu i możliwości koncentracji. Koszmar.

Nic jednak nie motywuje do życia bardziej niż godzinka równego, miarowego biegu po kilku dniach przerwy. 

KULINARNA MAPA ELINA - przystanek Przemyśl

Co zaś do samego Przemyśla. Chciałam tu umieścić jakaś mała kulinarno-ciastkową recenzje tego miejsca, ale nie jest to tak proste jak sadziłam. To przede wszystkim małe i urokliwe miasteczko, z wielkim potencjałem dla uroczych małych kawiarni. Takich w starym stylu. Potencjałem całkiem niewykorzystanym.

Są tam może w centrum 3 kawiarnie: jedna nowoczesna, jedna próbująca być przytulna i jedna bardziej alkoholowa niż kawiarniana. Restauracji praktycznie nie ma. Poza nieodmiennie mnie fascynującym tworem czyli „tradycyjna galicyjską pizzą po przemysku”, podawana m.in. z kaszą gryczaną. Nie udało się nam jednak z wielu przyczyn jej spróbować., ale z pewnością przy najbliższej okazji będzie to jeden z pierwszych punktów programu.

Cukierni jest za to w Przemyślu od groma. Żadna jednak nie przykuła mojej uwagi. Wszystkie w stylu przypominającym mi trochę PRL – idealnie zbite i zwarte kostki ciastek, w żaden sposób nie przypominające tych domowych.

Nie oznacza to jednak, że nie ma na kulinarnej mapie tego miejsca punktów, które warto odwiedzić. Moja uwagę przykuł przede wszystkim ogrom malutkich sklepików spożywczych, które w dużych miastach od dawna nie istnieją. I nie to, ze było ich 2-3. Taki mały sklepik, z bułkami w koszach, panią za ladą i cukierkami w słojach był na każdym kroku.

Drugą rzeczą był targ. Jest w przemysłu nieopodal kamiennego mostu targ warzywno-owocowy (a tak naprawdę to z mydłem i powidłem). Można tam za grosze kupić ogrom pięknych, świeżutkich owoców i warzyw, mleko od krowy i kozy od bab, masło, ser, świeże przyprawy w związkach. Niby w Krakowie są takie 4, ale to było torcie co innego. Może to przez to, że wszędzie słychać było mieszaninę języków i to wychodnie „zaciąganie”?

Ostatnią rzeczą która mnie rozczuliła był chleb. Kupuje się go w kawiarni. Piecze go jej właścicielka. Bochny w koszu leżą na ladzie. Ponoć ukraińska receptura. Najsmaczniejszy był ten z czarnuszką.

Podsumowanie ? Przemyśl jest uroczy. Ma piękne ścieżki rowerowe (np. ta zakończona opuszczoną cerkwią w polach), ładną zabudowę, piękne (choć zaniedbane) domy, jak się okazało ciekawą młodzieżową muzykę (np. trafiliśmy na koncert folk-death metalu – całkiem niezłego). Niepowtarzalny dworzec, urocze wioski dookoła. Jest cichy, spokojny i znacznie czystszy niż Kraków. Kulinarnie jednak leży i pokwikuje smętnie.