O ekranizacjach książek. Śniadanie biegowych mistrzów

O ekranizacjach:

Ekranizować powinno się tylko złe książki.

Takie z brzydkim stylem, tragiczną narracją i dobrym oryginalnym pomysłem, którego autor nie umiał wykorzystać.

Od dawna nie oglądam ekranizacji moich ulubionych książek. Początkiem końca był Władca Pierścieni kiedy filmowy Faramir (szczyt cnót wszelakich i rycerz niezmierzonych pokładów honoru) atakuje hobbitów - bo tak.Bo jestem zły i stęskniliście się za Boromirem.

Grę o tron odrzuciłam oglądając już same wizerunki aktorów. I czuje się z tym dobrze.

Okazuje się jednak, że nie tylko można ale i trzeba ekranizować książki. Dla dobra ogółu i wspólnej szczęśliwości. Ostatnio bowiem wpadła mi w ręce pierwsza część książkowej wersji True Blood (martwy aż po zmrok). Serial był na prawdę ciekawą produkcją nad którą marnowałam kilka godzin dnia i wieczora ostatniej zimy (tak - wtedy - w lutym kiedy z oknem było -20 i najlepszą rozrywką wydawał mi się wielki kubek herbaty, koc i ten właśnie serial). Kiedy więc zobaczyłam w bibliotece książkę ucieszyłam się ogromnie i moment jej czytania odkładałam na jakiś odpowiedni, spokojny, dobry i miły wieczór. Nadszedł on wczoraj. Wzięłam książkę do łóżka z wielką nadzieją i dobrym nastrojem i..... Udało mi się wytrzymać może 10, może 15 stron. Trochę jak z kiepską randką - która nie dość że okazuje się być nudna i z mało przystojnym facetem to jeszcze masz zmarnowany miły wieczór. Myślę, że za podsumowanie wystarczy stwierdzić, że książka ta ma narracje i styl opisów niczym wyjęty wprost z Bravo Girl.

Dziękuje. 

Śniadanie:

Jogurt naturalny z miodem, malinami i kokosowo-czekoladową granolą.

4 plastry serka włoskiego capri (uwielbiam ten nieprzyzwoicie tłusty twaróg) z dżemem jeżynowym. Kawa z mlekiem i duża łycha milki philadelphia.

Dżem własnej roboty, jeszcze z zeszłego roku. A serek na talerzyku kwiatkowym, który czas jakiś temu wynalazłam na pchlim targu :)

 Od razu posypią się pewnie pytania - a gdzie owsianka ?! Otóż nawet ja czasem wstaje rano i myślę sobie - a może jogurt ? Wczoraj po bieganiu odkryłam, że w domu skończyła się woda. Wyszłam więc w noc ciepłą i duszną kupując w sklepie wodę, granolę i jogurt. I tak powstało śniadanie.